تحقیق قانون‌ کار جمهوری اسلامی ایران

فهرست مطالب :

---

فصل 1-  تعاریف کلی و اصولی

فصل2- قراردادکار

تعریف‌ قرارداد کار و شرایط‌ اساسی‌ انعقاد آن‌

 تعلیق‌ قرارداد کار

خاتمه‌ قرارداد کار

جبران‌ خسارت‌ از هر قبیل‌ و پرداخت‌ مزایای‌ پایان‌ کار

فصل3- شرایط کار

حق‌السعی

 مدت

تعطیلات‌ و مرخصی‌ها

شرایط‌ کار زنان‌

شرایط‌ کار نوجوانان‌

 فصل4- حفاظت فنی وبهداشت

کارکلیات

 بازرسی‌ کار

فصل5- آموزش واشتغال

کارآموز و مراکز کارآموزی‌

مراکز کارآموزی

کارآموز و قرارداد کارآموزی

 اشتغال

 اشتغال‌ اتباع‌ بیگانه‌

 تشکلهای کارگری وکارفرمایی

قسمتی از متن :

---

فصل 1-  تعاریف کلی و اصولی
ماده 1-کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاهها، موسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مکلف به تبعیت از این قانون می‌باشند.
ماده 2-کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند.
ماده 3-کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق السعی کار می‌کند. مدیران و مسئولان و به طور عموم کلیه کسانیکه عهده دار اداره کار کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب می‌شوند و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در قبال کارگر به عهده می‌گیرند. در صورتیکه نماینده کارفرما خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آن را نپذیرد در مقابل کارفرما ضامن است.
ماده 4-کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار می‌کند، از قبیل موسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آنها. کلیه تاسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاه اند، از قبیل نمازخانه، ناهارخوری، تعاونیها، شیرخوارگاه، مهدکودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه ای، قرائت خانه، کلاسهای سواد آموزی و سایر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب و نظایر آنها جزء کارگاه می‌باشند…